Η πιο ονειρική, η πιο προσωπική, αλλά και η πιο κρυστάλλινη ταινία του Χίτσκοκ είναι «Ο Δεσμώτης του Ιλίγγου». Πρόκειται για ένα αριστούργημα που συνοψίζει τις αρχές του σασπένς, θεωρώντας το βλέμμα του θεατή συνένοχο στην περιπέτεια που λέγεται κινηματογράφος.